Ποιες θετικές αλλαγές παρατηρείς κατά τη διάρκεια της πορείας σου τα τελευταία χρόνια
στο Impact Hub και τι έχεις αποκομίσει από αυτή τη συνεργασία;
Στο Impact Hub πήγα απευθείας, όταν ξεκίνησα στα τέλη του 2015. Επέλεξα συγκεκριμένα αυτή τη συνεργασία, όχι τόσο για να έχω κάποιον χώρο να δουλεύω, αλλά λόγω του δικτύου του, το οποίο φαινόταν να αναπτύσσεται ταχύτατα. Μετά από δύο χρόνια που βρισκόμουν εκεί, το Impact Hub είχε δημιουργήσει ένα πολύ δυνατό δίκτυο στην Ευρώπη.
Αυτό με βοήθησε πολύ, γιατί σε περίπτωση που έψαχνα κάποιον στο Λονδίνο για παράδειγμα, το Impact Hub με έφερνε σε επαφή μαζί του. Κλείσαμε αρκετές δουλειές και συνεργασίες με άλλους οργανισμούς μέσω του δικτύου του, είτε επειδή γνωριστήκαμε σε κάποιο από τα events του, είτε σε κάποιο από τα εκπαιδευτικά του προγράμματα. Επομένως, στο θέμα της δικτύωσης θα έλεγα ότι βοηθηθήκαμε πολύ.
Ποιες νέες δεξιότητες έχεις αναπτύξει μέσω των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Impact Hub και ποιες είναι οι στιγμές που ξεχωρίζεις;
Για μένα η μεγαλύτερη εκπαίδευση ήταν οι άτυπες συζητήσεις που γίνονταν στην αυλή με τα υπόλοιπα μέλη. Θα τις χαρακτήριζα και πιο εκπαιδευτικές από κάποια τυπικά σεμινάρια που διοργανώνονταν, γιατί εγώ προσωπικά είμαι πιο ανοιχτός στη γνώση όταν δεν πηγαίνω κάπου επί τούτου να λάβω γνώση. Ήμουν πιο ελεύθερος στο να εκφραστώ, να ακούσω και να πάρω feedback από τους ανθρώπους που βιώναμε καθημερινά κοινές εμπειρίες. Αυτή είναι και η διαφορά με κάποιον που θα γνωριστείς σε ένα event.
Τα μέλη της κοινότητας σε γνωρίζουν, ξέρουν τι περνάς καθημερινά, μπορούν να δουν αν είσαι χαρούμενος ή όχι και από όλο αυτό το
μοίρασμα πίνοντας έναν καφέ ή τρώγοντας παγωτό, προέκυψαν πολλές ιδέες και λύσεις σε προβλήματα που αντιμετωπίζαμε.
Ποια η άποψή σου για την οικονομία του κοινωνικού αντικτύπου (impact economy) και τι προβλέπεις για τα επόμενα χρόνια;
Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή περισσότερο από ποτέ – ιδίως στην Ελλάδα – οι αρμόδιοι φορείς έχουν αρχίσει να παίρνουν σοβαρά τη συζήτηση για τον κοινωνικό αντίκτυπο. Το Impact Hub έχει συνεισφέρει πολύ σε αυτό, μιας και ήταν από τους πρώτους φορείς που έβαλαν στο τραπέζι τη συζήτηση. Η Ελλάδα δεν είναι το καλύτερο περιβάλλον για να αναπτύξεις ένα κοινωνικό project, γιατί αντιμετωπίζεσαι με πολύ μεγάλη καχυποψία. Επομένως, ο άνθρωπος που θα αναλάβει να φέρει εις πέρας κάτι τέτοιο, χρειάζεται να έχει μεγάλη υπομονή και επιμονή. Το πρόβλημα είναι ότι πολλοί αποθαρρύνονται με τις πρώτες δυσκολίες και έτσι δεν στήνονται κοινωνικές επιχειρήσεις με μακροπρόθεσμο πλάνο. Όσα εμπόδια κι αν υπάρχουν από φορολογικής, νομικής και οικονομικής άποψης, το να δημιουργούνται ευκαιριακά κάποιες πρωτοβουλίες, επειδή υπάρχουν συγκεκριμένες χρηματοδοτήσεις τη δεδομένη στιγμή, δεν είναι η λύση. Πιστεύω ότι τα επόμενα 5 χρόνια η κατάσταση θα βελτιωθεί και θα ξεκαθαρίσει το τοπίο, γιατί θα έχει φανεί ποιοι μπορούν να διαχειριστούν τις δυσκολίες και να συνεχίσουν.
Επιμέλεια: Fill in the gap